09354318800

info@omidfardaps.com

والد به اندازه کافی خوب



‌یک والد به اندازه خوب و کافی حتماً گاهی عصبانی میشه و حتی گاهی ممکنه درگیر حسادت یا رقابت با فرزندش بشه. ولی به این معنی نیست که مجازه نسبت بهش پرخاشگری کنه یا بخاطر حسادتی که داره فرزندش رو سرکوب کنه؛ اون باید از قبل خودش رو تجهیز کنه تا درگیر لجبازی و جنگ قدرت با کودک نشه.

تو مطالبی که درباره ممنوعیت تنبیه و سرزنش کودک منتشر کردیم، بعضی از مخاطبین، این بازخورد رو داشتن که والدین ما خیلی کار خوبی می‌کردن و لازمه که بچه کتک بخوره تا از بزرگترش حساب ببره. ما که کتک خوردیم خیلی هم آدمای موفق و سالمی هستیم.

انکار کردن اشتباهات والدین ممکنه به دلایل متفاوتی اتفاق بیفته:

یک دلیل داشتن رویکرد «سیاه و سفید» «بد و خوب» هست. فردی که این‌چنینه نمی‌تونه خوبی و بدی رو با هم تجربه کنه و ببینه. اگر اشتباهات رو ببینه و بپذیره انگار اون جایگاه ایده‌آلی که تو ذهنش برای والد یا والدینش داشته، خراب میشه و این براش ترسناکه.
یا دلیل دیگه دادن مجوز به خودش برای تکرار اشتباهات گذشته هست. و…

⭐ بیاین با یک مثال بحث رو ادامه بدیم. دیدین بعضی وقتا آدم‌ها از نظر عاطفی درگیر یک رابطه معیوب و آسیب زننده میشن؟! یک نفری تو زندگی‌شون هست که داره سرزنش می‌کنه، پس می‌زنه، کنترل می‌کنه و همه این رفتارها رو به عنوان عملی عاشقانه تعریف می‌کنن؟! اگر یک فردی پیدا بشه که صادقانه دوست‌شون داشته باشه، براشون بی‌ارزشه و به احترام و حضور و مراقبت این شخص دوم اعتماد نمی‌کنن.

چرا؟ به احتمال زیاد این‌ها افرادی هستن که تعاریف‌ ذهنی‌شون تعاریفی گنگ و مبهمه.‌احتمالاً احساسات این فرد (چه مثبت چه منفی) در کودکی به رسمیت شناخته نشده.

مثلاً عصبانیت، خشم و حسادتش انکار شده. وقتی از دست خواهر یا برادرش در حد مرگ عصبانی بوده، مادر یا پدر به‌جای این‌که به کودک فضایی بده که درباره اون اتفاق حرف بزنه و یا بهش حق بده که خشمگین باشه، میگه که «تو برادر(خواهرت) رو خیلی دوست داری». در حالیکه اون می‌خواد سر به تن خواهر یا برادرش نباشه. این‌جا «احساس خشم» و «دوست داشتن و نوازش کردن» مساوی هم تلقی و تعریف شدن. همین تعریف اشتباه باعث میشه بعضی افراد رفتارهای آسیب‌زننده و اشتباه رو بجای عشق و دوست داشتن جا بزنن و بشن بزرگسالی که تو رابطه معیوب گیر می‌کنه.ضرب‌المثل‌هایی مثل «چوب مامان و بابا گُله، هر کی نخوره خُله» صرفاً توجیهی برای اشتباهات رایج تربیتیه؛ توجیهی بر سرکوب و نداشتن راه‌حل مساله و ناتوانی در فهمیدن و بروز درست احساسات مثبت و منفی.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *